Dieta przy nieswoistym zapaleniu jelit

Choroba Leśniowskiego-Crohna to stan zapalny przewodu pokarmowego, który charakteryzuje się tym, że jest on odcinkowy (zmienione fragmenty jelita są przedzielone zdrowymi odcinkami) i zajmuje wszystkie warstwy ściany jelita oraz tym, że może zająć każdą część układu pokarmowego.

Choroba ta przebiega z okresami remisji i zaostrzeń. Objawy zależą od lokalizacji zmian i zaawansowania. Bardzo często pojawiają się: osłabienie, spadek masy ciała, brak apetytu, nocne poty, gorączka lub stan podgorączkowy. Gdy stan zapalny zajmuje końcowy odcinek jelita krętego, to początek choroby jest najczęściej skryty. Pierwsze objawy to: ból brzucha, biegunka i wzdęcia, a w stanie zaawansowanym, w związku z zespołem złego wchłaniania, pojawić się mogą: biegunka tłuszczowa, niedokrwistość, awitaminoza, hipoproteinemia i zaburzenia elektrolitowe. Czasem wyczuwalny jest guz w jamie brzusznej. Rzadko występuje krew w stolcu. W przypadku lokalizacji zmian w jelicie grubym pojawiają się biegunka, ból brzucha odczuwalny w szczególności w podbrzuszu, okolicy okołopępkowej i prawym dole biodrowym oraz uczucie parcia na stolec. U 50-80% chorych z zajęciem jelita grubego, w okolicach odbytu pojawiają się owrzodzenia, przetoki, ropnie i szczeliny. Stany zapalne w jamie ustnej manifestują się bólem i aftami, w przełyku dysfagią i odynofagią, a w żołądku i dwunastnicy bólami brzucha oraz wymiotami.

Optymalna dieta jest istotnym elementem w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna. W czasie zaostrzenia choroby stosuje się tradycyjne żywienie doustne lub przez zgłębnik nosowo-żołądkowy albo jelitowy. W przypadku, gdy chory nie prezentuje objawów niedrożności i silnych bólów brzucha można stosować żywienie doustne, jednak kiedy występują zwężenia jelita zazwyczaj stosuje się dietę ubogoresztkową, półpłynną. W celu uzupełnienia niedoborów żywieniowych stosuje się dietę elementarną, pół elementarną czy polimeryczną. W okresie remisji dieta osoby chorej powinna opierać się na zasadach zdrowego żywienia z uwzględnieniem istniejących niedoborów składników odżywczych oraz zgłaszanych przez pacjenta dolegliwości po spożyciu danego pokarmu.